اولين اطلاعات سم‌شناسي مربوط به انسان‌هاي اوليه است به گونه‌اي كه به منظور شكار، قتل و ترور از سم حيوانات و عصارهٔ گياهان استفاده مي‌كردند. ابرس پاپيروس (به انگليسي: Ebers Papyrus) (حدود ۱۵۵۰ سال پيش از ميلاد) اطلاعاتي در مورد بعضي از سموم شناخته شده جمع‌آوري كرده بود اين سموم شامل شوكران (سم كشنده يوناني‌ها)، ريشهٔ تاج الملوك (سم نيزه چيني‌ها)، ترياك (كه هم به عنوان سم و هم پادزهر استفاده مي‌شد)، و بعضي از فلزات مانند سرب، مس و آنتيموان، مي‌شدند. دسقيروطوس (به انگليسي: Dioscorides) پزشك يوناني در زمان امپراتوري روم اولين تلاش را براي دسته‌بندي سموم انجام داد كه در آن به تشريح اين سموم پرداخت. گر چه اين تقسيم‌بندي تنها تا قرن ۱۶ به عنوان يك معيار به حساب مي‌آمد اما هنوز هم آن را به عنوان يك ملاك خوب براي تقسيم‌بندي سموم مي‌دانند. بقراط (حدود ۴۰۰ سال پيش از ميلاد) بعضي از سموم و اصول سم شناسي را به منظور درمان بيماري‌ها مورد استفاده قرار داد. شايد شناخته شده‌ترين شخصي كه از سموم به عنوان ماده‌اي براي به قتل رساندن افراد استفاده مي‌كرد سقراط (۴۷۰–۳۹۹ قبل از ميلاد) بود.
اولين اطلاعات سم‌شناسي مربوط به انسان‌هاي اوليه است به گونه‌اي كه به منظور شكار، قتل و ترور از سم حيوانات و عصارهٔ گياهان استفاده مي‌كردند. ابرس پاپيروس (به انگليسي: Ebers Papyrus) (حدود ۱۵۵۰ سال پيش از ميلاد) اطلاعاتي در مورد بعضي از سموم شناخته شده جمع‌آوري كرده بود اين سموم شامل شوكران (سم كشنده يوناني‌ها)، ريشهٔ تاج الملوك (سم نيزه چيني‌ها)، ترياك (كه هم به عنوان سم و هم پادزهر استفاده مي‌شد)، و بعضي از فلزات مانند سرب، مس و آنتيموان، مي‌شدند. دسقيروطوس (به انگليسي: Dioscorides) پزشك يوناني در زمان امپراتوري روم اولين تلاش را براي دسته‌بندي سموم انجام داد كه در آن به تشريح اين سموم پرداخت. گر چه اين تقسيم‌بندي تنها تا قرن ۱۶ به عنوان يك معيار به حساب مي‌آمد اما هنوز هم آن را به عنوان يك ملاك خوب براي تقسيم‌بندي سموم مي‌دانند. بقراط (حدود ۴۰۰ سال پيش از ميلاد) بعضي از سموم و اصول سم شناسي را به منظور درمان بيماري‌ها مورد استفاده قرار داد. شايد شناخته شده‌ترين شخصي كه از سموم به عنوان ماده‌اي براي به قتل رساندن افراد استفاده مي‌كرد سقراط (۴۷۰–۳۹۹ قبل از ميلاد) بود.
مسموميت عمدي